Weer thuis

"Zijn de tien nachtjes nu al om", zei de drie jarige met een sip gezichtje. Ja dat was even slikken nu ze zolang een oma bij zich gehad hebben. "Ik ga er niet aan denken", zei de pas vijfjarige. "Denk maar aan leuke dingen die nog gaan komen", zei de mama. Afscheid nemen is altijd moeilijk. Toch ben ik wel blij weer thuis te zijn. De terugreis ging heel vlot. Zaterdag om 5.30 uur opgestaan, 6 uur de deur uit om met een taxi naar het treinstation te gaan. Elisabeth en Joanna gingen mee naar Chengdu. Drie en een half uur later hadden we ruim 800 km afgelegd. Dan nog 50 min in de taxi naar de luchthaven. Daar hebben we nog even lekker gegeten samen. Het was inmiddels 12 uur. Weinig tijd voor een lang emotioneel afscheid want Elisabeth moest om 14 uur weer de trein terug halen. Mijn vlucht was om 14.35. Na 3 of 4 controles (je raakt de tel kwijt) kon ik door naar de gate. De vlucht ging verder heel goed. En om 22 uur onze tijd stapte ik mijn huis in Kessemich binnen. De zes uur tijdverschil meegerekend was ik dus al zo'n 23 uur wakker.

De laatste dagen in China zijn we nog bij een nieuw schooltje gaan kijken. Dit zou normaal in september klaar zijn , maar daar zag het nog niet naar uit. De ruwbouw was nog in volle gang, met vloeren die nog gestort moeten worden en muren bepleisterd om maar van afwerken niet te spreken. Nu kan het in China snel gaan maar dit gaan ze toch niet redden. Het schooltje ligt wel naast een mooi onderhouden park.
Eigenlijk willen scholen heel graag een buitenlandse leerkracht. Vooral de ouders vinden Engels leren heel belangrijk voor de toekomst van hun kinderen. Maar de school moet wel aan bepaalde voorwaarden voldoen om zo'n leerkracht in dienst te nemen en dat was de directie van op hun vorige school nog niet gelukt.
Nu gaan Shengmei en Lion eerst naar de kleuterschool vlakbij hun huis. Hier gaat Elisabeth dan ook naar toe om wel een oogje in het zeil te houden. En wie weet kan Elisabeth hier ook van betekenis zijn. Als er wat meer kennis en begrip komt voor de noden van kinderen en wat meer liefde kan dit zoveel goeds uitwerken bij de jonge generatie.
Ik zie elke keer als ik in China ben hoe blij mensen worden van de aandacht en meeleven die ze van dit gezin krijgen. Er is zoveel nood, ook in het ziekenhuis waar Tao nu werkt. Hij kan daar ook heel veel betekenen voor arme mensen.

Dank jullie wel voor het meelezen en meeleven